لحظه های سخت زندگی آدم نه قابل بیان اند نه قابل نوشتن...
فقط از درون آدم رو نابود میکنن
انگار یکی داره از درون تمام وجودتو ریش ریش میکنه...
انگار چیزی تو گلوت چنگ انداخته نمیذاره نفس بکشی...
وقتی یادآوری میشه انگار از اول نبوده...
وقتی واسه کسی میگی نمیتونه ثانیه ای از اون حس رو درک کنه... و این دردآور تره...
سکوت... سکوت... سکوت...